0
पानी बिना माछिको झै चाल भाछ मेरो
आज भोली खै किन बेहाल भाछ मेरो
आफ्नै मुटु आफै बाट बसाई सरे पछि
बेगर इंजिन गाडीको झै ताल भाछ मेरो
पानी बिना माछिको झै चाल भाछ मेरो
आज भोली खै किन बेहाल भाछ मेरो
पानी बिना माछिको झै चाल भाछ मेरो
आज भोली खै किन बेहाल भाछ मेरो
आफ्नै मुटु आफै बाट बसाई सरे पछि
बेगर इंजिन गाडीको झै ताल भाछ मेरो
पानी बिना माछिको झै चाल भाछ मेरो
आज भोली खै किन बेहाल भाछ मेरो
0
खुशी तिम्रो साथी भन्ने कुरा भुल्यौ भने
मलाई छाडि अरु संगै तिमी झुल्यौ भने
पाप लाग्ला यो दुखी मनको तिमिलाई
भमरा झै रस चुस्दै दाया बाया डुल्यौ भने
खुशी तिम्रो साथी भन्ने कुरा भुल्यौ भने
मलाई छाडि अरु संगै तिमी झुल्यौ भने
- Add Friend To Khushi Sharestha
0
परमेश्वरकै आशिष खनिएको हुनुपर्छ हामी माथी जो एकअर्काको जीवनसाथी हुनपाएकोमा यति खुशी अनि पुर्णता आभास गर्छौ ! जिन्दगीको हरेक अभावपूर्ण खुड्किलाहरु पनि एकअर्काको साथ र हौसलाले सजीलै पार गर्न सफल भएका छौ । समझदार र असल जीवनसाथी पाउनुको आनन्द र मजा नै वेग्लै ! राजधानीको बसाइ; वहाँ भाडाको ट्याक्सी चलाउनु हुन्छ र म तरकारीको सानो पसलमा व्यस्त ! यही पेशामा हाम्रो सानो परिवार धेरै खुशी र सन्तुष्ट थियो यही पेशाले हामीलाई गाँस,वास र कपास दिएको थियो । तर आज पहिलो पटक महसुस गर्न बाध्य भइरहेछु खुशीमय पारिवारिक जीवन जिउँन यति मात्र कुरा प्रयाप्त नहुँदोरहेछ; देशको आर्थिक, राजनैतिक परिवेशले पनि महत्वपूर्ण भूमिका खेल्ने रहेछ भनेर ।
सधै केहि न केहीको बहानामा भैरहने नेपाल बन्दले र अहिले संघीयता र जातीय राज्यको परिणाम स्वरुप लगातार भैरहेको नेपाल बन्दले गर्दा हामी लोग्ने स्वास्नी दुवै यसपाली घाटा बेहोर्न विवश भयौ ! निसन्देह ! यो हाम्रो मात्र यथार्थ थिएँन, सारा नेपाली जनताको यथार्थ यस्तै छ यहाँ अचेल ! बन्दले गर्दा त्यति धेरै तरकारी कुहिएर फाल्नु पर्यो ! यत्रो दिन मेरो लोग्ने नचाहेरै घरमा बस्नु पर्यो ! के गर्नु बन्दमा पनि पसलको भाडा, ट्याक्सी भाडा र डेराको भाडा साहुलाई बुझाउने पर्यो ! डेराको भाडा समयमा बुझाउन नसक्दा घर मालिक्नीले निकै गन्गनाइन् ! फेरि यो सारा गन्गन मेरो लोग्नेले नसुनेको भए हुन्थ्यो कसरी टुप्लुक्क आइपुग्नु भयो र सबै चुपचाप सुन्नुपर्यो वहाँले पनि !
त्यही पलदेखि वहाँको मुहार अँध्यारो देखिराथे झन् अहिले सुत्नु अघि कस्तरी न्यास्रो हुँदै भन्नु भो,“सानु ! अब नेपालमा भाडाको ट्याक्सी चलाएर काम छैन, जे भएपनि नेपाल बन्द गर्नै पर्छ भन्ने नेपालीको राजनैतिक प्रवृतिले मार्नु मार्यो हामी जस्ता स्वदेशमै केही गरी खान्छु भन्ने हरुलाई ! तिम्रो लोग्ने भएर तिमीलाई धेरै सुख सुविधामा राख्न नसके पनि सानो तिनो कुरामा अरुले तिमीलाई होच्च्याएर दुई चार कुरा सुनावोस् यो म चुपचाप हेरी बस्न सक्दिन ! अब म पनि विदेश नै लाग्छु जति सग्दो छिटो त्यसपछी तिमीले कसैको पनि किचकिच सुन्नु पर्ने छैन ! म हर हालमा तिम्रो शिर उठेको हेर्न चाहन्छु यसरी लाचारतामा झुकेको हेर्न सक्दिन !“ मैले कति सम्झाउन खोज्दा पनि वहाँले आफ्नो निर्णय बदल्नु भएन ।
हाम्रो मुटुको टुक्रा सानो छोरालाई पनि खै के भाको थियो ? विद्यालय त बन्द नै छ गएन तर साथीहरु सँग खेल्नलाइ पनि कुनै उत्सुकता देखाउदैन हिजोआज ! बाध्य भएर सोधें , “ बाबु ! के भो ? कसै सँग झगडा भो तिम्रो ? खेल्न नजाने साथीहरुसंग ? “
रुन्चे स्वरमा जवाफ दियो उसले, “ नाइँ , मलाई कसै सँग खेल्न जानु छैन ; ममी ! साथीहरुले भनेको, ‘ तिमी गुरुङ्गको छोरा हामी नेवार अब हामी नेवार नेवार मात्र खेल्नु पर्छ रे हाम्रो ड्याडीले भन्नु भाको त्यही भएर तिमीलाई नमिसाउने, तिमी गुरुङहरु सँगै खेल्न जानु भन्यो । ‘ म सँग कोही खेल्दैन ममी , मलाई गुरुङ साथी खोजी दिनुसना ! हैन भने म अब स्कुल पनि जान्न ! “
त्यो सानो बच्चाको बोलीमा, त्यो बाल मानसिकतामा यति धेरै सन्ताप आभास गरें कि अति घृणा लागेर आयो त्यो कुसंतानहरु माथी जसले जातीया राज्य जस्तो सोंचको जन्म गरायो ! बुद्दिजिवी मानिसहरुको रोजाई समानता र एकता हुने पर्ने ! देशलाई यो जाती पिच्छेको भागवण्डा गर्नु पर्ने नै किन ? त्यो सानो बच्चालाई म के जवाफ दिउँ ? जबकी कोठा बाहिर निस्कनासाथ हरेकको बोली र व्यवहारमा जातीय राज्य आगमन भैसकेको छ ! सही कुरा व्यवहारमा उतार्न पो मान्छेलाई वर्षौ वर्ष लाग्छ खराब कुराको अनुकरण र अनुशरण गर्नलाइ कति नै बेर ?
लोग्नेको विदेश जाने निर्णय र छोराको बाहिर खेल्न नजाने निर्णयले मलाई धेरै दुख्यो र गहिरो सोंचमा पारिदियो ! एक छेउमा लोग्ने निदाईरहेको हेर्छु अर्को छेउमा छोरा बिचमा म छट्पटी रहेछु सन्तापमा ! हाम्रो भविष्यको सन्तापमा ! हाम्रो छोराको भविष्यको सन्तापमा ! देशको र सम्पूर्ण नेपालीको भविष्यको सन्तापमा ! के होला ? कस्तो होला , हाम्रो भोलि र हाम्रो भविष्य ?
कथाकार
सजना गुरुङ्ग
कुस्मा पर्वत
0
सायद समुन्द्र हो जीवन अनि म किनार - !
सायद समुन्द्र हो जीवन अनि तिमी छाल - !
सायद समुन्द्र हो प्रेम अनि म प्रेमीका सायद छाल हो प्रेम
अनि तिमी साधीका किनार र छाल हामी क्षणिक नाता
यो किनार र छाल हामी विछोड नै विछोड यो विह्वल छु
म तिम्रो प्रतिक्षामा सधै अघीर छु यो तिम्रो मिलनमा सधै छाल हौ तिमीलाई
फर्कनु पर्ने बाध्यता किनार हुँ म
प्रतिक्षा गर्नु पर्ने विवशता प्रतिक्षाको यही क्रममा जीवन सिद्धिएको हेर्नु पर्ने
मैले प्रतिक्षाको यही क्रममा मलामी रित्तिएको हेर्नु पर्ने
मैले तिम्रो प्रतिक्षामा मुर्दाको साक्षी बने म तिम्रो प्रतिक्षामा मशानको कुर्ने लाक्षी बने
म तिमी छाल म किनार तिमी चन्द्रमा म चकोर हामी बिचको दुरी बन्यो विवशताको यो पर्खाल - !!!
0
तिमीले आँखा जुझायौ भए लाजले भुतुक्कै ।
पसिना आयो बेस्मारी जिउ भयोनी लुथ्रुक्कै ।।
समायौ तिम्ले कोमल हात जादुनै देखायौ ।
अनौठो लाग्यो तर्सेर उफ्रे चिच्याई बुरुक्कै ।।
नसालु रै'छ हेराई तिम्रो लठ्ठिए म त लौ ।
अचम्मै लाग्यो बेहोसी बनी डलेछु खुत्रुक्कै ।।
शरीर भरी जरो नै आयो सकिन सोच्न नी ।
निद्रा नै मेरो हरायो गाठे भागे म सुटुक्कै ।।
तिमीले आँखा जुझायौ भए लाजले भुतुक्कै ।
पसिना आयो बेस्मारी जिउ भयोनी लुथ्रुक्कै ।।
1
भन्छौ भने यो मुटु मै काटी दिन सक्छु मैले । दुख सङ्गै सारा खुशी साटि दिन सक्छु मैले ।
धन दौलत सम्पत्ति छैन तर पनि म सँग।।।।
तिमी पाए दुनियाँ लाई पार्टी दिन सक्छु मैले ।
भन्छौ भने यो मुटु नै काटी दिन सक्छु मैले । दुख सङ्गै सारा खुशी साटी दिन सक्छु मैले ।।
खुसी श्रेष्ठ "गोमा" फेस बूक मा
